لانه کوچکی داشتم آرامگاه خستگیم سرپناه بیکسیم بود طوفان تو آنرا از من گرفت کجای دنیای تو را گرفته بودم؟

خدا گفت:

ماری در راه خانه ات بود تو خواب بودی باد را گفتم لانه ات را واژگون کند آنگاه تو از کمین مار پرگشودی

چه بسیار بلاهاکه به واسطه محبتم ازتو دور کردم و تو ندانسته به دشمنیم برخاستی!